Myśli i przeczucia

Dmitrij Mereżkowski urodził się 2 (14) sierpnia 1865 w Petersburgu, zmarł 7 grudnia 1941 w Paryżu. Jeden z największych umysłów Srebrnego Wieku: poeta, pisarz historyczny, dramaturg, eseista, tłumacz i filozof religijny. Współtwórca — wraz z Andriejem Biełym, Aleksandrem Błokiem i Zinaidą Gippius — rosyjskiego symbolizmu. Po rewolucji 1905 roku udał się na „dobrowolną emigrację” do Paryża (1906–1907). Przed Rewolucją Październikową był na szczytach popularności. W latach 1912–1913 wyszło siedemnastotomowe wydanie jego utworów, a w 1914 — dwudziestoczterotomowe. Wtedy też został zgłoszony do literackiej Nagrody Nobla. Po rewolucji 1917 roku uciekł potajemnie wraz z żoną do Polski. Mieszkał kilka miesięcy w Warszawie, później wyjechał do Paryża. Był przyjacielem Polaków, zwolennikiem Józefa Piłsudskiego, zagorzałym przeciwnikiem bolszewików. Napaść hitlerowskich Niemiec na Związek Radziecki w wystąpieniu radiowym przywitał z nadzieją, że dwa dwudziestowieczne nacjonalizmy — narodowy socjalizm i bolszewizm — wzajemnie się zniszczą. Za tę wypowiedź został objęty ostracyzmem i niesprawiedliwie okrzyknięty stronnikiem Hitlera. W Rosji został zrehabilitowany dopiero po upadku komunizmu i od lat 90. XX wieku notuje się wzmożone zainteresowanie jego twórczością.

[Od Wydawcy]