Światła w labiryncie. Mit heroiczny, tragiczność, mono no aware

Książka Marii Korusiewicz pomyślana jest jako pełna dygresji wędrówka poprzez labirynty kultury i czasu śladami ludzkie­go doświadczania skończoności obecnej w istnieniu. […] Skomplikowana ścieżka, jaką podąża czytelnik sama przypomina nieco japoński ogród; idziemy po ko­lejnych kamieniach, poprzez kolejne zakręty, które odsłaniają nowe widoki i perspekty­wy nie zmieniając jednak podstawowe­go kierunku. […] Monografia wpisuje się tym samym w ponowoczesną myśl waloryzującą nietrwałość, ulotność i ułamkowość świata. Przypomina także o niewystarczalności czysto językowego opisu, któremu przypisujemy naukową obiek­tywność. W rezultacie, przyjęty przez au­torkę sposób pisania rozpięty zostaje pomiędzy refleksją a głębią emocji odwołując się – w porywający sposób – zarówno do intelektualnych, jak i emocjonalnych zasobów czytelnika. Te wysokie walory monografii, tak językowe, jak intelektualne, pozwolą czytelni­kowi odbyć fascynującą podróż po obszarach nietrwałości świata.

[Z recenzji dr hab. Marii Popczyk]